Is narcisme zichtbaar?

Narcistisch misbruik gebeurt vaak buiten het zicht van buitenstaanders. Degene die er het meeste mee te maken hebben zijn de naaste personen van de narcist. Dat betekent dat veelal de gezinsleden psychisch en/of fysiek mishandeld worden. Het gaat dan om de partner, kinderen, broers, zussen en vader en/of moeder.

Komt er visite? Dan gaat het masker op en laat de narcist zich van zijn of haar beste kant zien. Gaat de visite de deur uit en sluit de deur zich achter hen? Dan wordt het masker gelijk afgesmeten en komt de ware narcist weer tevoorschijn.

Zo had mijn moeder een vriendin die iedere woensdagmiddag op bezoek kwam. Ineens was mijn moeder dan poeslief tegen me. Als kind vond ik het altijd geweldig als die vrouw op bezoek kwam. We noemden haar tante, ook al was ze geen familie. Als tante kwam dan was mijn moeder lief. Altijd als tante op bezoek was stond er een koektrommel op tafel. Heel soms kreeg ik zelfs een koekje! Van tante, dat dan wel. Zij vroeg netjes aan mijn moeder of ik ook een koekje mocht. Mijn moeder kon dan geen gezichtsverlies lijden en dus mocht ik een koekje, maar alleen omdat tante dat vroeg.  Als tante het vergat te vragen, kreeg ik geen koekje. Was tante de deur uit, dan werd de koektrommel in de hoogste kast in de keuken gezet. Het kwam nog niet eens in me op om stiekem een koekje te pakken, ik zou niet durven!
Op een dag ging tante verhuizen naar een andere plaats die verder weg lag en waren de wekelijkse bezoekjes afgelopen. We hebben tante nooit meer gezien. Ze belden en bezochten elkaar nooit meer. Ik vond het als kind onbegrijpelijk dat een vriendschap van de ene op de andere dag voorbij kon zijn, maar mijn moeder verklaarde: uit het oog, uit het hart. Zo simpel was het voor haar. Ze nam zich nooit de moeite om de auto of trein te pakken voor een bezoek aan haar vriendin.

Foto van Jennifer Schmidt via Pixabay

Of er nu iemand op bezoek kwam, of we ging ergens naar toe, altijd zette mijn moeder het masker op. Enkele familieleden van mijn vader hadden haar op een gegeven moment wel door. Vanaf dat moment wilde ze niet meer naar de verjaardagen van zijn familie gaan. Het waren volgens haar geen leuke mensen en bovendien ook erg dom. Zij was veel begaafder dan de familie van mijn vader, zo vond ze zelf.

Zo duwde ze iedereen van zich weg. Ze heeft wel nog een zus, maar ze zagen elkaar maar een paar keer per jaar. Of ze nu nog veel contact hebben weet ik niet, want ik heb het contact met haar zelf verbroken. Mijn zus kwam al veel eerder tot dat inzicht.
Nu woont mijn moeder ergens in een flat, waarschijnlijk alleen. Als iemand haar vraagt of ze kinderen heeft, antwoordt ze zonder blikken of blozen ontkennend. Dat weet ik omdat een gemeenschappelijke kennis dat ooit verteld heeft. Het is dat die kennis wist dat ze kinderen heeft, anders had ze het klakkeloos geloofd. De kennis was overdonderd door het feit dat een moeder zomaar kan beweren dat ze kinderloos is.

Mijn moeder heeft geen kinderen, maar ik heb wél een moeder. Een biologische moeder, achter het masker.

Maar hey… ik ben er! En ik doe het anders, ik heb geen masker nodig om mezelf te kunnen zijn.
Ik ben ik!

Miranda

Wil je reageren? Vul dan het contactformulier op mijn website in of stuur een email naar: info@liefdeloos.com