Het is vandaag Maak Vriendendag! Een mooie dag om nieuwe vriendschappen te starten. Hoe? Gewoon, door iemand aan te spreken, een bericht op social media leuk te vinden, lach eens naar iemand, begin een gesprek. Zomaar. 

Ik weet nog hoe ik vroeger, als vierjarige, mijn eerste vriendinnetje ontmoette en dat zo onze jarenlange, zeer bijzondere vriendschap begon. In mijn tijd had je nog de kleuterschool en de basisschool. Ellis en ik zaten bij elkaar in de klas op de kleuterschool, maar omdat zij een jaar jonger was, ging ik eerder naar de basisschool. Ik was een heel verlegen kleuter en durfde nauwelijks met andere kinderen te praten, maar met Ellis had ik wel af en toe gespeeld in de klas. 

Toen ik op een woensdagmiddag met mijn moeder van school naar huis liep, zag ik in de zijstraat die aan onze straat grensde een meisje met blonde haren lopen, aan de hand van haar moeder. Ondanks de afstand van zeker 50 meter herkende ik haar meteen: dat was Ellis, van de kleuterschool! Mijn verlegenheid was plotseling op onverklaarbare wijze verdwenen en ik riep voluit haar naam. Elliiiis! Ik begon te springen aan de hand van mijn moeder, want ik bedacht me plotseling dat ik met dit meisje wilde spelen. Opgewonden en enthousiast vroeg ik aan mijn moeder of ik met Ellis mocht spelen. Ik sprong aan haar hand op en neer. Mijn moeder was echter minder enthousiast, want mensen die in de zijstraat woonden, waren volgens haar niet zo van ons soort. Ik begreep totaal niet wat ze bedoelde, ik wou alleen maar met Ellis spelen. Ik zwaaide uitbundig naar het meisje en riep nog een keer haar naam. 

Ellis kwam samen met haar moeder naar ons toe gelopen, terwijl mijn moeder er wat ongemakkelijk bijstond. De vrouw glimlachte vriendelijk naar ons en merkte verheugd op dat de twee meisje met elkaar wilden spelen. Mijn moeder stemde minzaam toe, op een voorwaarde. Dat we in onze straat speelden. Dat vond Ellis moeder prima, ze dacht dat we gewoon binnen gingen spelen en misschien later buiten. Ze zou Ellis om drie uur weer ophalen. Toen ik met mijn moeder en Ellis verder liep naar huis, begonnen Ellis en ik te verzinnen wat we zouden kunnen gaan spelen. Met de poppen spelen? Dat was een favoriete bezigheid van me, die ik tot nu toe alleen met mijn twee jaar oudere zus had gespeeld. Of we konden tekenen of knutselen, of een spelletje doen. Mijn moeder maakte echter korte metten met onze plannen, ze maande ons om op straat te gaan spelen. Geen probleem, dacht ik. Dan halen we de poppen gewoon naar buiten, maar dat vond mijn moeder zonde. Stel je voor dat ze vies werden. Daar waren Ellis en ik wel teleurgesteld over, maar we treurden niet lang: spelen met de bal was ook altijd leuk en het regende toch niet. 

Ellis en ik hadden het die middag reuze gezellig en ik kletste honderduit met haar. Iets wat ik op school beslist niet durfde met mijn klasgenootjes, maar zij haalde het beste in me naar boven.