Veel vrouwen die het HELLP-syndroom/PE hebben gehad ervaren nog lange(re) tijd restklachten. Hoe komt het toch dat ‘men’ denkt dat je daar binnen een paar weken volledig van hersteld bent? Je ziet aan de buitenkant inderdaad helemaal niets (tenminste in mijn geval), maar binnenin je lichaam is er van alles gebeurd!

Op de eerste plaats heb je doordat je HELLP/PE hebt gehad een baby gebaard. Hoogstwaarschijnlijk is die baby met een (spoed)keizersnede geboren, soms ook via de natuurlijke weg, omdat je HELLP/PE tijdens of na de bevalling ontwikkelde. Naast HELLP/PE heb je met een keizersnede al een niet-milde buikoperatie achter de rug. Vervolgens heeft HELLP/PE een aanslag op je lichaam gepleegd: er zijn diverse organen uitgevallen, zoals een (sterk) verminderde functie van je lever en nieren. Je lijf heeft dus echt even de tijd nodig om te herstellen van:

• Het HELLP-syndroom
• De bevalling of keizersnede
• De emotionele aanslag op je gemoedstoestand door het feit dat je baby wellicht te vroeg is geboren en/of zelfs met complicaties.
• Terwijl je lichaam herstellende is van HELLP/PE wordt je vaak ook nog geacht je te vroeggeboren baby van melk te voorzien, hetzij door de baby aan de borst aan te leggen, hetzij door te kolven.

Dit laatste betekent dus dat je lichaam tijdens het herstel ook nog een topprestatie moet leveren! Is het dan zo gek dat een vrouw die HELLP/PE gehad heeft op een bepaald moment totaal uitgeput raakt? Aan de buitenkant zie je geen beperkingen, maar aan de binnenkant is je lichaam compleet gesloopt: psychisch én lichamelijk.

In mijn geval heeft mijn moeder HELLP gehad met mijn geboorte en zelf heb ik ook HELLP gehad tijdens de geboorte van mijn zoon.
Mijn moeders persoonlijkheid schijnt te zijn veranderd na mijn geboorte: ze veranderde in iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Waarschijnlijk bezat ze deze eigenschappen al, maar ik kan me best voorstellen dat bepaalde karaktertrekken door het HELLP-syndroom zijn aangewakkerd of verergerd. Natuurlijk weet ik het niet zeker en is het gissen, maar ik ga af op wat andere mensen mij verteld hebben, zoals familie en mensen die haar ook vroeger als kind en jongvolwassene hebben gekend. HELLP kan zo’n aanslag betekenen op je lichaam en het pakt bij iedereen anders uit. Ik kan me wel nog herinneren dat ze op latere leeftijd een intolerantie voor koemelk ontwikkelde.
Zelf word ik naarmate ik ouder word ook steeds intoleranter voor bepaalde stoffen in voeding en medicijnen. Ik vermoed dat dit wel degelijk met HELLP te maken heeft, omdat mijn nieren op dat moment toch behoorlijk beschadigd zijn geraakt. Toen (inmiddels 20 jaar geleden) was het waarschijnlijk nog minimaal, maar gaandeweg is de schade er naar mijn inziens er toch ongemerkt meer ingeslopen. Voor de medici onbewijsbaar, want na controle functioneerden mijn nieren goed. Toch voel ik dat er meer aan de hand is, maar op het moment van controle weet mijn lichaam zich altijd perfect te gedragen.

Bedrijfsartsen werken natuurlijk in het belang van het bedrijf en zullen zelden begrip tonen voor je situatie nadat je HELLP/PE hebt gehad. Hoewel ik die houding van de ene kant best een beetje kan begrijpen, vind ik toch dat een bedrijfsarts veel meer begrip zou mogen en kunnen opbrengen voor vrouwen die zich in zo’n situatie bevinden en er zou anno 2022 toch wel meer medische kennis aanwezig mogen zijn. Vrouwen hebben echt niet voor de grap HELLP/PE gekregen en zullen zelden hun klachten overdrijven. Het betekent heus een last en is geen pretje om door te maken. Alle vrouwen zullen zich een andere, vrolijkere kraamperiode voorgesteld hebben, met veel minder stress. HELLP-vrouwen zullen zichzelf achterstellen ten opzichte van hun pasgeboren en vaak ook te vroeggeboren baby. Ze zullen doorgaan tot ze erbij neervallen, alles in het belang van hun baby.